Bir şehir içinde yok oluyorum.Yaratılmış bir yalnızlık bu.
Seçilmiş olsaydı katlanılabilir olurdu elbet.
Yada reddedilebilir.
Sustuğunda bir yıldız daha kaydı ruhumun gökyüzünden.
Şimdi saysak yıldızları...sayılabilir.
Yok olmama değil de yıldızlarımın sayılabilecek kadar az kalmasına üzülüyorum.
Ve belkide ben bir şehirde, yalnız başıma, yok olarak saklanıyorum.
