Kanatlar Üzerindeki Yalnız

            “Ben, meleklerin kanatları üzerinde yapayalnız uçuyorum.” Dedi, ince sigarasından çektiği narin nefesi dışarı doğru üflerken. Dudaklarında resmî bir titreklik vardı, rujunu sigaraya bulaştırmamak adına. “Efendim? Anlayamadım.” dedim. Sigarasını kül tablasının yanına iliştirdi, “Ajda bardak”lı çayından bir yudum aldı ve; “Ben biraz çılgınım. Aklım havalardadır. Yani çevremdeki birçok insan böyle söyler benim için, “Onun aklı bir karış havada” derler. Fakat ben çok duygusalımdır. En ufak bir şey olsun, onu düşünmekten gece gözüme uyku girmez. Şimdi söylesene bana, hem aklı havada olup hem de nasıl böyle derin düşünceli olabilirim !?” Sorusunu sorarken, içerisine cevabı büyük puntolarla iliştirmişti adeta. Cevap, bas bas bağırıyordu zaten. “Haklısın.” Diyebildim. Onu onaylamalıydım çünkü.

            Birkaç dakika sessizlik oldu. Bu sırada önümüzde duran “Ajda bardak”lı çaylarımızı höpürdetmemeye özen göstererek içtik. Sıcak çay dudaklarımıza vurunca, canımız acıyor, aldığımız yudumu yutamadan titrek dudaklarımızla bardağa geri döküyorduk. Çaydan yutamamış, dudaklarımızın yanığıyla yetiniyorduk. Çayın biraz soğuması için oturduğum yerde biraz gerilerek etrafı izlemeye koyuldum.
            Sahil üzerinde, nargile ve biranın aynı anda verildiği rezil bir kafede oturuyorduk. Nargile, nefesini bastırıyor, içtiğin bira zehir oluyordu. Etraftaki masaların birkaçında, evdeki jöle kutusunun dibini sıyırarak saçına boca etmiş birkaç “delikanlı” vardı. Beş kişi bir nargile içiyor, sipsiler can çekişiyor, flaşlar; sivilceli yüzlere ve “çok sert” jölelere patlatılıyordu.

            “Ben çok yalnızım ya.” Diyerek sessizliğimizi bozdu. Çayı soğumuş olmalıydı ki yarısını içmişti. Ben de elimi bardağıma götürerek bir yudum aldım. Yutabiliyordum. “Senin gibi güzel bir kız nasıl yalnız kalabilir ki?” diye alaycı bir tavırla sordum. Gülümsüyordum. Başını önüne eğdi, “kikirdedi.” Bu hareket ile sanırım zihnimde daha “sevimli” olacaktı. Olmadı.

            “Teşekkür ederim. Ancak bundan da çok çektim. Beni gerçekten seven birisini hiç bulamadım. Erkeklerin hepsi aynı; düz, basit, duygusuz ve odun. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Yalnızca bir tane dostum var. Her zaman yanımda olmuştur. Çok severim ben onu. O bana gelir kalır, ben ona giderim kalırım. Çok samimiyizdir onunla. Ama ben toplum içerisindeki yalnızlardanım. Bu dünyada kimse kimseyi gerçekten sevmiyor. Herkes birbirinin arkasından iş çeviriyor. İnsanlar ikiyüzlü, güvenilmez...” sözlerini, dönemin hit parçalarından olan “I’m Sexy and I Know It” isimli parça ile çalan telefonu böldü. “Af edersin. O bahsettiğim dostum arıyor.” Dedi. “Lütfen, buyur.” Dedim. Pembe kapaklı telefonunu kulağına götürerek:
            “Aloooooo! Bebeğiiiiimmmmm! Ah iyiyim bebitom, sen nasılsın? Ne yapayım bir arkadaşımla oturuyorum. A aa! Gerçekten mi bebitom? Demek seni feysbuktan kabul etti ha. E hadi bakalım darısı bizim başımıza...”

            Telefonda karşılıklı kikirdemeleri eşliğinde “Ajda bardak”lı çayımı bitirdim. Konuşmanın yalnızca bu kısmına kadar dinleyebildim.
            Onunla bir daha hiç görüşmedik. O kızla çıkmaktan da vazgeçmiştim. Zira, buluşmamızdan bir hafta sonra feysbukta yeni bir ilişkisi olduğunu görecektim.

            “Ayyhhhh bebeğimmm hayırlı ossunnnn...! xD”
            “Saol bebitom! Darısı senin başına ehe ehe xD”


-kurmacadır. yaşanmamıştır.-

Bira ve Kuru Üzüm

            Yani öyle çok fazla şeye de ihtiyaç duymazsın. –duymamalısındır da—Kimi zaman bir kâse kuru üzüm ve bira, her şeyi açıklığa kavuşturabilir hayatında. Kimi zaman birkaç bardak sert içki...

            Kimi zaman önüne koyulan bir kağıt ve bir kalem açıklar sana her şeyi. Kimi zaman da kalemine mürekkep doldururken fark edersin.

            Ama sen sosyal biriysen eğer, bir arkadaşınla konuşurken açıklanır her şey. O bir espri yapar, güler, sen gülersin, o güler, sen bir an gülemezsin, o gülmeye devam eder.

            Sosyal birisin, anlatırsın neyin varsa arkadaşına, can kulağıyla dinler seni. Dinler, dinler ve dinler... Yalnızca birkaç dakika sonra kulağın can’ı gider kulak memesi kalır. Anlatırsın, karşında sallanır.

            Sosyal paylaşımsal biriysen, bir fotoğraf açıklar sana her şeyi. Oraya buraya koyamazsın, baktıkça canın acır.

            Açıklığa kavuşursa şey, canını acıtır. Bu yüzden hep kapalı tutarsın. Fakat insan, topallamasını asla gizleyemez. Geçmişini unutsan da vücudun, çocukluk yaralarını barındırır.

            Ama yok, ben yapamam dersen, gözlerini kapatırsan neye yarar; sen karanlıktan da korkuyorsun. Sen kendinden korksan da, onlar için aynaya bakıyorsun.

            Boş verelim şimdi bunları. Canımızı sıkmaya hiç gerek yok değil mi? Haydi, bir kız arkadaş yapalım kendimize, şöyle allı pullu, alımlı, çalımlı... Ne? Olmaz mı? Bir önceki de seni aldattı demek. Neyse, bunları da boş verelim kardeşim. Şuradan bir bira açalım, bir kâse de kuru üzüm. Otur bakalım, her şey açıklığa kavuşacak.